مـــن دلـــم مــیــخواهــــد
خانه ای داشته باشم پر دوست
کــنــج هــر دیــوارش
دوستهایم بنشینند آرام
گــل بـگـو گــل بـشـنـو . . .
هرکسی میخواهد
وارد خانه ی پر عشق و صفایم گردد
یک سبد بوی گل سرخ
بــه مــن هـــدیـــه کــنــد
شرط وارد گشتن
شست شوی دل هاست
شـــرط آن داشـــتـــن
یک دل بیرنگ و ریاست . . .
بر درش برگ گلی می کوبم
روی آن با قلم ســبــز بــهــار
میـنـویسـم ای یار
خانه ی ما اینجاست . . .
تـاکــه ســهراب نــپــرســد دیــگر : خانــه ی دوســت کــجــاســت؟
" فریدون مشیری "
بـــدون شــــرح !!!